Kachanaja, cudoŭna žyć u śviecie
Spradviečnaj, niespaznanaje krasy!
Niachaj šumić nad polem viecier,
Biaroz pierabiraje vałasy,
Niachaj vada bulkoča ŭ ručajoch
I ŭ hłybini całuje bierah stromy,
Niachaj ciače ŭ tvaich vačoch
Z vytoku i da vuścia Nioman!
Ja błasłaŭlaju na žyćcio ŭsich,
Chto choča žyć,
kachać i być kachanym!
Ja błasłaŭlaju nas dvaich!
Tvaim dychańniem
Ja błasłaŭlaju nas dvaich...
|
|
